ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ
ΠΟΛΙΟΧΝΗ
Η πρώτη οργανωμένη πόλη της Ευρώπης.
Πριν από 5.500 περίπου χιλιάδες χρόνια, γεωργοί και κτηνοτρόφοι που καλλιεργούσαν τη γη και έβοσκαν τα κοπάδια τους στην ανατολική πλευρά της Λήμνου, έχτισαν έναν οικισμό, δίπλα στη θάλασσα, σ’ ένα μαγικό ορμίσκο, με θέα ακριβώς το σημείο που βγαίνει ο ήλιος. Στην απέναντι ακτή, χίλια χρόνια αργότερα θα χτιστεί η πολυθρύλητη Τροία.
Σιγά – σιγά ο οικισμός πρόκοβε και αναπτυσσόταν και στην περίοδο της ακμής του, καλοσχεδιασμένοι δρόμοι μεταξύ των σπιτιών, αγωγοί για τη συγκέντρωση των υδάτων και πλατείες συνάντησης των κατοίκων, μαρτυρούν την ύπαρξη μίας πλήρως οργανωμένης κοινωνίας. Μία μεγάλη αίθουσα με πέτρινα έδρανα και ένα βήμα λόγου στο κέντρο της, αποτελεί μία ισχυρή ένδειξη για τη δημοκρατική της οργάνωση. Το περίφημο «βουλευτήριο» αντιπροσωπεύει ένα από τα αρχαιότερα κτήρια, που χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν τους εκπροσώπους μίας κοινότητας, οι οποίοι θα συζητούσαν και θα συναποφάσιζαν για τα κοινά.
Οι ανασκαφές στην Πολιόχνη έχουν αποκαλύψει επτά διαδοχικά στρώματα κατοίκησης, κτισμένα το ένα πάνω στα θεμέλια του άλλου. Επί 2.000 χρόνια η πόλη άκμαζε και ο θησαυρός από χρυσά κοσμήματα, που βρέθηκε μέσα σ’ ένα θαμμένο αγγείο, αποτελεί δείγμα δύναμης, πλούτου, λεπτού γούστου και εξελιγμένης τεχνικής γνώσης. Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον περίφημο «Θησαυρό του Πριάμου», που βρήκε στην Τροία ο Ερρίκος Σλήμαν.
Ακόμη, ένα από τα πιο ξεχωριστά ευρήματα της Πολιόχνης είναι τα πήλινα κύπελλα με ψηλό κυλινδρικό σώμα και δύο καμπυλωτές λαβές, τύπου «δέπας αμφικύπελλον» κάρα, χαρακτηριστικός τύπος κυπέλου της Τροίας.
Η παρακμή της Πολιόχνης θα έρθει μετά από αλλεπάλληλες σεισμικές καταστροφές, γύρω στα 1.600 π.Χ., ενώ 400 χρόνια αργότερα θα επέλθει και η άλωση της Τροίας. Περιηγηθείτε στο χώρο ανάμεσα στις ελιές και τις δάφνες, περπατήστε πάνω στα δρομάκια, όπως οι κάτοικοι της Πολιόχνης πριν από χιλιάδες χρόνια, και επισκεφθείτε το μικρό μουσείο, το οποίο στεγάζει μία κατατοπιστική μακέτα του οικισμού, καθώς και ευρήματα, κυρίως σκεύη, που ανασυσταίνουν την καθημερινότητα των ανθρώπων της Πολιόχνης, κατά τη διάρκεια των αιώνων. Περισσότερα ευρήματα από την Πολιόχνη μπορεί κανείς να δει στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μύρινας.
Συμβουλή: Αν βρίσκεστε στο νησί στην Πανσέληνο του Αυγούστου, την μεγαλύτερη και λαμπρότερη όλου του χρόνου, την βραδιά εκείνη ανηφορίσετε μέχρι την Πολιόχνη. Το θέαμα του ολόγιομου φεγγαριού σε συνδυασμό με τις μουσικές παραστάσεις και το πάρτυ που ακολουθεί εκείνη την βραδιά, θα σας γεμίσουν μοναδικές αναμνήσεις-ίσως χρειαστεί λίγο περπάτημα, γιατί έχει πολύ κόσμο και το παρκάρισμα δεν είναι τόσο εύκολο, αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο!!!
ΗΦΑΙΣΤΙΑ
«Λήμνος: νήσος προς τη Θράκη, δύο πόλεις έχουσα Ηφαιστίαν και Μύριναν…».
Η Ηφαιστία, πόλη αφιερωμένη στον Ήφαιστο, ήταν κατά την αρχαιότητα, η δεύτερη σημαντικότερη πόλη του νησιού μαζί με τη Μύρινα. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως λείψανα κατοικιών, νεκροταφείο και ένα εκτεταμένο ιερό, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν αφιερωμένο στη Μεγάλη θεά Λήμνο.
Κοντά στο ιερό εντοπίστηκαν δύο κεραμικοί κλίβανοι, που μαρτυρούν την ύπαρξη εργαστηρίου κεραμικής, μία υπενθύμιση για το πόσο μακρά είναι η παράδοση της αγγειοπλαστικής στο νησί.
Περίπου το 300 π.Χ. οι κάτοικοι της Ηφαιστίας επέλεξαν την πλαγιά ενός λόφου, με θέα το σημείο όπου ο ουρανός και η θάλασσα μπερδεύονται, και οικοδόμησαν ένα μοναδικό θέατρο. Κτισμένο από την τοπική πέτρα, το θέατρο αναστυλώθηκε πρόσφατα και χρησιμοποιείται τους καλοκαιρινούς μήνες για παραστάσεις και συναυλίες προσφέροντας μαγικές βραδιές στους επισκέπτες.
Προσχώσεις που αλλοίωσαν την όψη και τη λειτουργικότητα του λιμανιού της Ηφαιστίας, ήταν μάλλον η αιτία που σταδιακά η πόλη παρήκμασε και το γειτονικό φυσικό λιμάνι του Κότσινα, κερδίζει τους Ενετούς, οι οποίοι εγκαθίστανται και το μετατρέπουν σταδιακά σε εμπορικό κέντρο της βόρειας Λήμνου.
Πλούσια ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο, με κορυφαία τα πήλινα αγαλματίδια σειρήνων και το πλακίδιο με παράσταση Πότνιας Θηρών με δύο λέοντες, θα δείτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Μύρινας.
Συμβουλή: Αν βρεθείτε στη Λήμνo τέλη Αυγούστου, μη χάσετε το Φεστιβάλ Ηφαιστίας! Επιλέξτε μεταξυ μιας παράστασης αρχαίου δράματος ή μιας μουσικής βραδιάς, σε ένα από τα σημαντικότερα θέατρα της ελληνικής αρχαιότητας και του Αιγαίου, στη γη του Φιλοκτήτη, στο ίδιο θέατρο που 2.500 χρόνια πριν οι κάτοικοι της Ηφαιστίας παρακολουθούσαν θέατρο προς τέρψη της ψυχής τους!!!
ΚΑΒΕΙΡΙΑ
Μυστήρια ομορφιά. Δύο πλατώματα στην πλαγιά ενός χαμηλού λόφου, που κατεβαίνει απότομα στη θάλασσα. Το πέτρινο σπιτάκι του φύλακα με τις ανθισμένες πικροδάφνες. Δωρικοί κίονες παραταγμένοι αυστηρά, να μεταφέρουν αυτούσια την αίσθηση της σημασίας που είχε ο τόπος για περίπου 12 αιώνες.
Ένα από τα ομορφότερα σημεία του νησιού είχαν επιλέξει οι αρχαίοι Λημνιοί για να λατρεύουν του Καβείρους. Οι Κάβειροι, θεότητες της καρποφορίας και της γονιμότητας και κατά πολλούς αρχαίους συγγραφείς γιοί του Ηφαίστου, συνέδεσαν την ύπαρξή τους με το νησί, όπου κυριαρχούσε η λατρεία του θεού της φωτιάς.
Δε γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για το περιεχόμενο των τελετουργιών, όπως και για την πλειοψηφία των μυστηρίων που λάμβαναν χώρα στην αρχαιότητα. Γνωρίζουμε όμως, ότι οι κάτοικοι της Λήμνου πραγματοποιούσαν τελετουργίες στο ιερό των Καβείρων από τον 8ο π.Χ. αιώνα έως τα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα. Το οριστικό τέλος του ιερού συνδέεται με την οριστική επικράτηση του Χριστιανισμού και την καταστροφική μανία των πρώτων χριστιανών. Σήμερα, εκτός από τους δωρικούς κίονες, που μας δίνουν μια σαφή εικόνα του ελληνιστικού τελεστηρίου, σώζονται ακόμη, σημαντικά λείψανα από το αρχαϊκό και το υστερορωμαϊκό τελεστήριο.
ΣΠΗΛΙΑ ΦΙΛΟΚΤΗΤΗ
Η ομορφιά του χώρου των Καβείρων, συμπληρώνεται από την σπηλιά του Φιλοκτήτη. Στη θάλασσα, κάτω ακριβώς από το Ιερό, βρίσκεται η περίφημη σπηλιά, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ο Οδυσσέας, στο δρόμο για την Τροία, εγκατέλειψε τον Φιλοκτήτη, βαριά άρρωστο από δάγκωμα φιδιού. Ο Φιλοκτήτης σύμφωνα με την παράδοση γιατρεύτηκε, με την βοήθεια της Λημνίας γης, και κάποια στιγμή η έκβαση του τρωικού πολέμου εξαρτιόταν από το αν ο Φιλοκτήτης θα παρέδιδε τα όπλα του στον Οδυσσέα. Η τραγωδία του Σοφοκλή, που φέρει το όνομα «Φιλοκτήτης» συνδέει την υπόθεση με αιώνια ζητήματα ηθικής. Αν και απαιτεί προσοχή, γιατί ουσιαστικά είναι ένα μονοπατάκι πάνω σε βράχια, αξίζει τον κόπο να κατεβείτε στη σπηλιά, για μία ματιά στη μυθολογία και στη θάλασσα των ομηρικών ηρώων.
ΚΟΥΚΟΝΗΣΙ
Στο Κουκονήσι, ένα μικρό νησάκι στην ανατολική πλευρά του κόλπου του Μούδρου, βρίσκεται σε εξέλιξη αρχαιολογική ανασκαφή, από τον Λημνιό αρχαιολόγο Χρήστο Μπουλώτη. Στην κορυφή του νησιού έχει εντοπιστεί ένας σημαντικός προϊστορικός οικισμός με μακραίωνη, συνεχή κατοίκηση από την Πρώιμη ως την Ύστερη Χαλκοκρατία. Τα ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι 4.500 χρόνια πριν, οργανώθηκε εδώ μια κοινωνία, που σταδιακά έγινε εφάμιλλη της Πολιόχνης και της Μύρινας. Οι κάτοικοί της, εκτός από την γεωργία και την κτηνοτροφία ασχολούνταν με την κατεργασία του μαλλιού, την υφαντουργία, τη λιθοτεχνία, την αγγειοπλαστική και τη χαλκοτεχνία.
Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε στο Κουκονήσι ανέπτυξε εμπορικούς δεσμούς με νησιά του Αιγαίου πελάγους, τη Θεσσαλία και τα Μικρασιατικά παράλια. Ο οικισμός καταστράφηκε ξαφνικά από σεισμό, ο οποίος συνοδεύτηκε από πυρκαγιά.
Το Κουκονήσι συνδέεται με τη Λήμνο με έναν υπερυψωμένο δρόμο 400 μέτρων. Αν και η ανασκαφή δεν είναι ακόμη επισκέψιμη, αξίζει μία περιήγηση σε αυτή τη μικρή νησίδα όπου το 2.500 π.Χ. οι άνθρωποι οργάνωσαν τη ζωή τους και δημιούργησαν έναν αξιόλογο πολιτισμό.
ΕΝΕΤΙΚΟ ΚΑΣΤΡΟ ΚΟΤΣΙΝΑ
Στα 3 λεπτά από το ξενοδοχείο, στον κόλπο του Μπουρνιά, το σημερινό ψαροχώρι του Κότσινα, δύσκολα υποδηλώνει πως υπήρχε κάποτε εδώ ολόκληρη καστροπολιτεία σαν τον Άναβατο στη Χίο. Μια ακμάζουσα βενετική αποικία, στο όνομα του Αγίου Μάρκου και προς όφελος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, εκμεταλλευόταν την καίρια θέση του λιμανιού. Ελάτε μια βόλτα, από την πλευρά της θάλασσας, στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, και θα αντικρίσετε τα ερείπια του ενετικού κάστρου, από τα ισχυρότερα κάποτε φρούρια της Λήμνου μαζί με εκείνα της Μύρινας και του Μούδρου. Το έχτισαν οι Ενετοί Δούκες της Λήμνου μεταξύ 1207-1276 για να το καταστρέψουν το 1656, κατά την αποχώρησή τους από το νησί, οι ίδιοι οι Ενετοί! Πρόκειται για το μοναδικό στην Ελλάδα οχυρωματικό έργο τέτοιου μεγέθους που δε θεμελιώθηκε πάνω σε φυσικό λόφο, αλλά σε τεχνητό. Γύρω – γύρω το κάστρο ήταν ζωσμένο με τάφρο που επικοινωνούσε με τη θάλασσα ενώ τα τείχη της βόρειας πλευράς είχαν θεμέλια μέσα στο νερό.
Πολυτάραχη η ιστορία του κάστρου του Κότσινα, καθώς δέχτηκε τέσσερις φορές επιθέσεις από τους Τούρκους επί Ενετοκρατίας. Το 1442 την άμυνα του κάστρου από τους Οθωμανούς ανέλαβε ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ ο Παλαιολόγος, τελευταίος αυτοκράτορας των Βυζαντινών. Λέγεται ότι η σύζυγος του, αυτοκράτειρα Αικατερίνη βρίσκεται θαμμένη στα έγκατα του κάστρου. Μέσα στο κάστρο έχει χτιστεί ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής, ενώ στον περίβολο της εκκλησίας εντύπωση προκαλεί το χάλκινο άγαλμα μιας νεαρής με ορθωμένο σπαθί στο χέρι. Πρόκειται για τη θρυλική Μαρούλα, την «Ζαν ντ’ Αρκ» της Λήμνου, πρωταγωνίστρια σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας του κάστρου. Ήταν το 1478 όταν οι Τούρκοι πολιορκούν και πάλι τον Κότσινα, με επικεφαλής τον Σουλεϊμάν πασά. Το φρούριο υπερασπίστηκε αυτή τη φορά η Μαρούλα, κόρη του Έλληνα μαχητή Γεώργιου Μακρή. Η Μαρούλα εμψύχωσε τους συμπατριώτες της κατά την πολιορκία του κάστρου, βγαίνοντας μπροστά στον αγώνα με το σπαθί του σκοτωμένου πατέρα της. Η γενναιότητα της υμνήθηκε από την πένα του Αριστομένη Προβελέγγιου και του Κωστή Παλαμά.
ΚΑΣΤΡΟ ΜΥΡΙΝΑΣ
Ολόκληρη η ιστορία της Μεσογείου, συμπυκνωμένη σε μια υπαίθρια περιηγητική διαδρομή, από τις ωραιότερες του Αιγαίου. Σήμα κατατεθέν της Λήμνου και το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου πελάγους, με στρατηγική θέση στον βράχο, πάνω από την σημερινή πόλη της Μύρινας, παρείχε για αιώνες φυσική ασφάλεια και προστασία, εφόσον ευρήματα ερειπίων μαρτυρούν κυκλώπεια πελασγικά τείχη. Όποιος λόγος κι αν σας φέρνει στο νησί, θα ανηφορίσετε οπωσδήποτε στο εμβληματικό μνημείο της Μύρινας. Ελάτε να αφουγκραστείτε τον αχό από περασμένες μάχες και, αν είστε τυχεροί, να δείτε πώς μονομαχούν για την κυριαρχία του κάστρου όχι πια Τούρκοι κι Ενετοί αλλά, τσουγκρίζοντας τα κέρατά τους με ορμή, δυο αρσενικά πλατόνια (ελάφια).
Η καλύτερη ώρα για να ανηφορίσετε στο κάστρο είναι νωρίς το πρωί, πριν ο ήλιος γίνει απειλητικός. Μυρωδιές Ελλάδας, με θυμάρι και άγρια ρίγανη, ξεφυτρώνουν από παντού. Αγριελιές, επάλξεις, προμαχώνες, κάτω να απλώνεται η Μύρινα με τους γιαλούς της, ένα μωσαϊκό από κεραμιδένιες στέγες, πλατάνια και λεύκες, πέρα να ξεπροβάλλει η κορυφογραμμή του Άθω και, από παντού στον ορίζοντα, το μπλε του Αιγαίου. Ή πάλι, διαλέξτε για τον περίπατό σας στο κάστρο την ώρα που οι φωτογράφοι κυνηγούν το πορτοκαλί φως, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου. Κάντε συντροφιά με τα ελεύθερα πλατόνια, ελάφια του γένους Dama dama.
Εξίσου εντυπωσιακό το θέαμα του φωταγωγημένου κάστρου τη νύχτα, από την πόλη της Μύρινας. Μισοκλείστε τα μάτια και, όπως διαγράφουν τα τείχη μια φωτεινή αυλακιά πάνω στον σκοτεινό βράχο, θα νομίζετε πως το φρούριο αιωρείται στον ουρανό.
ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ & ΡΩΜΕΪΚΟΣ ΓΙΑΛΟΣ
Ο Ρωμέικος Γιαλός πήρε το όνομά του στα χρόνια της τουρκοκρατίας, μιας και ήταν η περιοχή που επιτρεπόταν να κυκλοφορούν οι Έλληνες (Ρωμιοί). Αποτελεί την μία από τις δύο παραλίες της πόλης της Μύρινας, η άλλη ονομάζεται Τούρκικος Γιαλός και βρίσκεται στην πλευρά του λιμανιού. Ο 19ος αιώνας είναι μία περίοδος οικονομικής ακμής για την κοινωνία της Λήμνου. Η ανάπτυξη του εμπορίου και κυρίως τα κεφάλαια που εισρέουν στο νησί από εύπορους Λημνιούς μετανάστες, δημιουργούν καινούρια οικονομικά δεδομένα, τα οποία απεικονίζονται στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία ολόκληρου του νησιού. Οι Λημνιοί που έχουν μεταναστεύσει κυρίως στην Αίγυπτο, θέλοντας να διατηρήσουν στενούς δεσμούς με το νησί τους, οικοδομούν πολυτελείς κατοικίες και χρηματοδοτούν την ανέγερση σχολείων και εκκλησιών στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Περιδιαβαίνοντας σήμερα το νησί, πλήθος από αστικές κατοικίες, ψιθυρίζουν ιστορίες οικονομικής ευμάρειας, τόλμης και δημιουργικότητας και σκιαγραφούν μία ολόκληρη εποχή.
Η κοσμοπολίτικη ζωή των Λημνιών μεταναστών και το πλήθος των ερεθισμάτων με τα οποία έρχονται σε επαφή, στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, τους κάνει να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα και να εκφραστούν μέσα από το ριζοσπαστικότερο ρεύμα του «νεοκλασικού εκλεκτικισμού». Ενός ρυθμού που αν και βασίζεται στην «ευγενική απλότητα και το ήρεμο μεγαλείο» των έργων της κλασικής αρχαιότητας, ενσωματώνει επιτυχώς πλήθος ακόμη αρχιτεκτονικών στοιχείων. Τα πανέμορφα νεοκλασικά σπίτια της Μύρινας, ιδίως αυτά που οικοδομήθηκαν κατά μήκος του Ρωμαίικου γιαλού, αλλά και πολυάριθμα σπίτια στα χωριά που γνώρισαν κάποια ακμή το 19ο αιώνα, όπως το Βάρος, ο Κοντιάς, ο Κορνός, ο Κάσπακας, ο Μούδρος, το Κοντοπούλι κ.ά., αποτελούν εξαιρετικές εκφράσεις αυτού του ρυθμού. Πολλά διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση και ζουν μία δεύτερη περίοδο ακμής, στεγάζοντας εκτός από ιδιωτικές κατοικίες, Μουσεία, δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες και τμήματα του Varos Village Boutique Hotel στο Βάρος.
ΜΟΥΣΕΙΑ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΥΡΙΝΑΣ
Το τριώροφο νεοκλασικό κτίριο του Μουσείου Λήμνου είναι κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν το τούρκικο Διοικητήριο. Στα 1939 πουλήθηκε από την κοινότητα Κάστρου, στο Παλλημνιακό σχολικό ταμείο, με τον όρο να δωρηθεί στο δημόσιο για να στεγασθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου στο κτήριο στεγάσθηκαν τα ευρήματα των ιταλικών ανασκαφών στο νησί. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το κτήριο έπαθε σοβαρές ζημιές. Οι επισκευές ολοκληρώθηκαν το 1959 και η πρώτη επανέκθεση έγινε το 1961. Το 1991 έγιναν νέες επισκευές του κτηρίου και η δεύτερη επανέκθεση των συλλογών, η οποία, εμπλουτισμένη και με πρόσφατα ευρήματα, εγκαινιάσθηκε το 1993. Μετά το σεισμό του 2014, έπαθε εκ νέου ζημιές και είναι υπό μερική ανακατασκευή, οπότε καλύτερα να επικοινωνήσετε πριν την επίσκεψή σας.
Το Μουσείο περιλαμβάνει τις εξής συλλογές:
Ευρήματα ιταλικών ανασκαφών στην Πολιόχνη (προϊστορικά)
Ευρήματα ιταλικών ανασκαφών στο Καβείριο (αρχαϊκά – ρωμαϊκά)
Ευρήματα ιταλικών ανασκαφών στην Ηφαιστία (γεωμετρικά – ελληνιστικά)
Ευρήματα συστηματικής ανασκαφής στο Κουκονήσι (προϊστορικά)
Ευρήματα σωστικών ανασκαφών της Κ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη Λήμνο
Μύρινα Λήμνου, ΤΚ 81400, Τηλ.: 22540 – 22990, Fax: 22540 – 22637
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Στο χωριό Πορτιανού, λειτουργεί το Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο στεγάζεται σ’ ένα παραδοσιακό κτίσμα, χαρακτηρισμένο ως μνημείο, και το οποίο αποτελεί ιδιαίτερα δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής του συγκεκριμένου Οικισμού. Αποτελείται από οκτώ αίθουσες και ένα υπαίθριο σκεπαστό κτίσμα. Εκτίθενται λαϊκές παραδοσιακές φορεσιές μέσα σε ειδικές προθήκες που χρονολογούνται από το 1800. Αργαλειός, ανέμη, το ροδάνι, τα στημόνια, τα υφαντά και διάφορα εργαλεία πλεξίματος. Σκάφες, οι πινακωτές, τα καντάρια και διάφορες στάμνες. Ο επισκέπτης συναντά μια διαμορφωμένη κουζίνα με το παραδοσιακό της τζάκι, τα σκεύη της και ό,τι ήταν απαραίτητο στη νοικοκυρά των τότε χρόνων. Στο δεύτερο όροφο μας υποδέχεται ένα παραδοσιακό καθιστικό και άξιο θαυμασμού είναι το ξυλόγλυπτο μπαούλο. Το κρεβάτι με τα χειροποίητα νυφικά και τις υπέροχες δαντέλες που το καλύπτουν, βρίσκεται επίσης εδώ. Στον υπαίθριο χώρο εκτίθενται τα γεωργικά εργαλεία που χρησιμοποιούνταν για σκάλισμα, αλώνισμα, λίχνισμα και συγκομιδή των καρπών. Στον ίδιο χώρο βλέπουμε και το παραδοσιακό αλώνι.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Λειτουργία από 15 Ιουλίου έως 15 Σεπτεμβρίου καθημερινά
Ώρες: 10.00 π.μ. έως 01.00 μ.μ. και 06.00 μ.μ. έως 09.00 μ.μ.
Τηλ.: 22540-51785 και τον υπόλοιπο χρόνο κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης
ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΣΠΟΓΓΑΛΕΙΑΣ
Στο Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης και Σπογγαλιείας Νέας Κούταλης παρουσιάζεται η ναυτική παράδοση των προσφύγων από το νησί Κούταλη της Προποντίδας. Στη Νέα Κούταλη οι πρόσφυγες του 1922 ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με τη σπογγαλιεία και την επεξεργασία των σφουγγαριών.
Λειτουργία (παρακαλώ επικοινωνήστε τηλεφωνικώς προς επιβεβαίωση)
Τρίτη: κλειστά
Δευτέρα, Τετάρτη-Κυριακή: 10.00-14.00
Τηλέφωνο Μουσείου: 22540-92383
ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΟΝΤΙΑ
Στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Βαλκανικής Τέχνης του ανήσυχου καλλιτεχνικά χωριού, φιλοξενούνται σπουδαία ονόματα της τέχνης των Βαλκανίων. Έργα που αποδίδουν κυρίως τον τρόπο με τον οποίο είδαν τη Λήμνο οι καλλιτέχνες από Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο, Ρουμανία, Σερβία, ΠΓΔΜ και Τουρκία.
Οι δημιουργίες αυτές βρήκαν τελικά στέγη στο καλαίσθητο πέτρινο κτίριο της Πινακοθήκης, που δημιουργήθηκε με ζήλο και πολλή προσπάθεια των φιλότεχνων Κοντιατινών, και αποτελούν σήμερα τα μόνιμα εκθέματα της Πινακοθήκης. Παράλληλα με τη μόνιμη συλλογή, στους χώρους της Πινακοθήκης, φιλοξενούνται κατά καιρούς περιοδικές εκθέσεις καλλιτεχνών από τη Λήμνο, την υπόλοιπη Ελλάδα ή το εξωτερικό.
